نواب قبادی؛ رضا حکیمی آلنی
چکیده
اشرشیاکلی یک باکتری است که سبب بیماریهای متعدد در انسان و دام میگردد. این باکتری به‌دلیل افزایش مقاومت به آنتیبیوتیکها، مشکلات عدیدهای در صنعت دامداری و پزشکی ایجاد کرده است. هدف از این مطالعه تعیین مقاومت به فلوروکینولونها، شناسایی ژن‌های پلاسمیدی مقاومت به کینولون (PMQR) و تعیین قدرت تشکیل بیوفیلم توسط سویههای اشرشیاکلی ...
بیشتر
اشرشیاکلی یک باکتری است که سبب بیماریهای متعدد در انسان و دام میگردد. این باکتری به‌دلیل افزایش مقاومت به آنتیبیوتیکها، مشکلات عدیدهای در صنعت دامداری و پزشکی ایجاد کرده است. هدف از این مطالعه تعیین مقاومت به فلوروکینولونها، شناسایی ژن‌های پلاسمیدی مقاومت به کینولون (PMQR) و تعیین قدرت تشکیل بیوفیلم توسط سویههای اشرشیاکلی جدا شده از نمونههای انسانی و گاوی در همدان میباشد. در این مطالعه توصیفی تحقیقی، تعداد 40 جدایه اشریشیاکلی (20 جدایه انسانی، 20 جدایه گاوی) مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا مقاومت جدایه‌ها به سیپروفلوکساسین و لوفلوکساسین با روش میکرودایلوشن براث سنجیده شد و سپس شناسایی ژن‌های مقاومت به فلوروکینولونها (qnrA، qnrB، qnrC، qnrD، qnrS و acc) با روش PCR انجام گرفت. در ادامه توانایی جدایه‌های اشرشیاکلی در تولید بیوفیلم با روش میکر تیتر پلیت و میکروسکوپ الکترونی سنجیده شد و نتایج با استفاده از آزمون مربع کای با نرم‌افزار SPSS (ورژن 19) مورد آنالیز قرار گرفت نتایج میکرو دایلوشن براث نشان داد که از 40 جدایه اشریشیاکلی، 26 جدایه (65 درصد) به سیپروفلوکساسین و 23 جدایه (5/57 درصد) به لوفلوکساسین مقاوم بود. در بررسی فراوانی ژن‌های PMQR با روش PCR، فراوانی ژن‌های qnrA، qnrB، qnrC، qnrD، qnrS و aac به‌ترتیب 45، 5/47، 5/67، 5/27، 60 و 55 درصد گزارش شد. همچنین نتایج میکروتیتر پلیت نشان داد که40 درصد ایزوله ها توانایی تشکیل بیوفیلم قوی را دارند و تنها 4 درصد بیوفیلم تشکیل ندادند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مکانیسم اصلی مقاومت اینجدایه‌ها به فلوروکینولونها مربوط به ژن‌های PMQR میباشد و احتمالاً مصرف بی‌رویه فلوروکینولونها در عفونت‌های انسانی، منجر به گسترش مقاومت به این داروها در جدایه‌های انسانی نسبت به جدایه‌های گاوی شده است. همچنین تشکیل بیوفیلم در ایجاد مقاومت به فلوروکینولونها نقش بسزایی داشت.
